W cyklu notek pokazuję jak Trinh Xuan Thuan, uczony, fizyk, wykształcony w najlepszych uniwersytach USA, popełnia błąd za błędem, przekręca, naciąga, deformuje – wszystko po to by uzasadnić i rozpropagować przyjętą przez sibie postawę filozoficzną czy religijną – w tym przypadku Buddyzm. Ktoś może zadać pytanie: czemu uwziąłem się na Thuana? Przecież nie on jeden tak robi! To fakt. Faktem jest jednak także to, że tak się przyjęło, że nikt na takie przekręty nie zwraca uwagi, fizycy milczą, zapewne myśląc: jak ja go skrytukuję, to on skrytykuje mnie. No i w końcu szkoda taka mała. No, nabierze trochę naiwnych. I co z tego?
Drugi powód to ten, że swoją krytyką publicznej pisaniny Thuana staram się nauczyć Czytelnika pewnej metodologii. Metodologię można potem stosować krytykujac to co pisz np. Eine, czy też to co piszę np. ja.
Kontynuuję zatem moją samotnę krucjatę. Ciag dalszy. Jak zwykle najpierw tekst angielski, potem polski przekład. Dziś o roli obserwatora.
Thuan’s Religion of Science and Quantum Theory
Thuan presents Science in general and quantum theory in particular as though it was a religion. He starts with “According to Niels Bohr”, or “According to Bohr and Heisenberg”, but then he goes on as though what Bohr or Heisenberg once said was a religious creed that must be accepted by everybody, without any discussion. He states that “quantum mechanics reinstated the observer to pre-eminent status”, as if he knew nothing about the long and serious discussions among physicists and philosophers about the foundations of quantum mechanics.
John Archibald Wheeler vs. Thuan
John Archibald Wheeler, the renowned American physicist, is well known for his “delayed choice experiment” and “participatory universe”. The message of Wheeler can be interpreted the way Thuan would like to see it only by someone who did not really study any discussion by the experts. In his autobiographical book “Geons, Black Holes & Quantum Foam”, Wheeler states explicitly:
Reasoning like this has made me ask whether the universe is a “self-exciting circuit” – a system whose existence and whose history are determined by measurements. By “measurement” I do not mean an observation carried out by a human-designed instrument – or by any extraterrestrial intelligence, or even by an ant or an amoeba. Life is not a necessary part of this equation. A measurement, in this context, is an irreversible act in which uncertainty collapses to certainty. It is the link between the quantum and classical worlds, the point where what might happen – multiple paths, interference patterns, spreading clouds of probability – is replaced by what does happen: some event in the classical world, whether the click of a counter, the activation of an optic nerve in someone’s eye, or just the coalescence of a glob of matter triggered by a quantum event.
Wheeler could not have said more clearly: “Life is not a necessary part of this equation.”
John Wheeler is also known for his graphic representation of “quantum reality”:
The picture is endowed this perplexing caption: “Does looking back “now” give reality to what happened “then”?” Certainly, looking only at the picture, and not reading the text that accompanies the discussion, it is easy to make an error. But in his written text, Wheeler states it clearly:
“The eye could as well be a piece of mica. It need not be a part of an intelligent being.”
Thuana Religia Nauki i Teoria Kwantów
Thuan przedstawia naukę w ogólności a teorię kwantów w szczególności tak jakby to była religia. Zaczyna od „Według Nielsa Bohra”, albo „Zgodnie z Bohrem i Heisenbergiem” i dalej pisze tak jakby coś co Bohr czy Heisenberg kiedyś powiedzieli było religijną świętością która każdy musi zakkceptować bez żadnej dyskusji. Stwierdza, że „teoria kwantów przywróciła obserwatorowi główną rolę” tak jakby nigdy nie słyszał o sporach fizyków i filozofów co do podstaw mechaniki kwantowej.
John Archibald Wheeler a Thuan
John Archibald Wheeler, wybitny fizyk amerykański, jest dobrze znany z „doświadczenia z opóźnionym wyborem” i „wszechświata z uczestniczeniem”. Przekaz Wheelera może być interpretowany tak jak to robi Thuan jedynie przez kogoś kto nigdy nie studiował dyskusji ekspertów. W swojej autobiograficznej książce „Geony, Czarne Dziury i Kwantowa Piana” stwierdza Wheeler wyraźnie:
„Rozumowania takie jak powyższe skłoniły mnie do zadania sobie pytania czy wszechświat jest „samowzbudzającym się obwodem” - układem, którego samo istnienie i którego historia jest determinowana przez pomiary. Pisząc „pomiar” nie mam na myśli obserwacji przy pomocy instrumentu stworzonego przez człowieka, czy choćby przez mrówkę czy amebę. Życie nie jest tu niezbędną częścią równania. Pomiarem w tym kontekście jest jest niedowracalny akt w którym niepewność kolapsuje do pewności. Jest to ogniwo łączące świat klasyczny i kwantowy, punkt w którym to co może się zdarzyć – rozgałęziające się drogi, wzory interferencyjne, rozchodzące się fale prawdopodobieństwa – zastępowane są tym co w istocie się zdarza: jakieś zdarzenie w świecie klasycznym, czy to klik licznika, czy aktywacja nerwu optycznego w czyimś oku, czy po prostu zlanie się grudek materii wywołane kwantowym zdarzeniem”.
Nie mógł tego powiedzieć Wheele wyraźniej: „ Życie nie jest tu niezbędną częścią równania.”
John Wheeler jest także znany z graficznego przedstawienia kwantowej rzeczywistości:
Obrazek ten opatrzony jest zastanawiającym podpisem: „Czy patrząc wstecz dzisiaj stwarzamy rzeczywistość w przeszłości?” Jasne, że patrząc jedynie na obrazek i nie czytając tego co jest w towarzyszącej obrazkowi dyskusji łatwo popełnić błąd. Jednak w tym co Wheeler pisze czytamy jasno:
„Oko może być równie dobrze płytką miki. Nie musi być częścią inteligentnej istoty.”
Dalej będzie: Thuan Misrepresents Quantum Theory
