W poprzednich notkach dyskutowaliśmy automaty komórkowe. Trochę uwagi poświęciliśmy automatom elementarnym o numerach 30 i 90. Czemu miast dyskutować o sprawach naprawdę poważnych zajmuję się takimi duperelkami? A temu, że nie wykluczone iż na tych właśnie duperelkach oprze się w przyszłości wszystko, cała nauka i cała technologia. I cała filozofia bytu i niebytu. Nie żartuję.
W numerze 298 czasopisma Science, z roku 2002, ukazał się cztero stronicowy artykuł Melanie Mitchell „Is the Universe a Universal Computer?” - „Czy Wszechświat jest uniwersalnym komputerem?”.
Nie tyle artykuł co recenzja wydanej wtedy świeżo 1200 stronicowej monografii Stephena Wolframa „A new kind of science”.
Autorka znęca się tam nieco nad Wolframem, zarzuca mu, że przesadza, że nie cytuje jak należy poprzedników, że książka obiecuje więcej niż jest w stanie dać. Niemniej sama idea, że mianowicie przyszłość nauki w ogóle a fizyki w szczególności to algorytmy a nie równania, ta idea nie jest kwestionowana. Być może Wszechświat jest komputerem. Być może alegoria wszechświata-komputera jest bardziej trafna niż alegoria wszechświata-zegara.
Oczywiście zawsze można zrobić krok dalej i zastąpić „komputer” komputerem kwantowym, jednak wyjaśnianie nieznanego przez jeszcze bardziej nieznane niekoniecznie jest postępem.
No tak, ale w tytule notki jest słowo „skandal”. Gdzie tu skandal i co ma pokój 110 do tego? W cytowanym artykule w Science, w podrozdziale „Uniwersalność obliczeniowa” znajdujemy takie oto stwierdzenie:
„Centralnym punktem książki Wolframa jest dany przez niego szkic dowodu twierdzenia udowodnionego przez doktoranta z Caltechu Matthewsa Cooka (byłego asystenta Wolframa). W twierdzeniu tym dowodzi się, że jeden z elementarnych automatów komórkowych jest zdolny do obliczeń uniwersalnych.”
Konkretnie idzie o automat z numerem 110. No i tu jest skandal. Można poczytać o tym w Wikipedii pod hasłem Rule 110. Cook udowodnił hipotezę Wolframa, wygadał się z tym na konferencji w Santa Fe. Wolframowi się to nie spodobało. Cook był jego asystentem, a asystent w instytucie Wolframa podpisywał certyfikat, że będzie siedział cicho, obowiązuje go tajemnica, chyba, że szef zezwoli. Cook trochę wierzgał, szef uruchomił prawników i ci wyperswadowali Cookowi publikację jego osiągnięć w materiałach konferencji. Najpierw rzecz opublikuje Wolfram w swojej książce, potem Cook może publikować, ale nie wcześniej.
Trochę może się to wydać dziwne, że w nauce ludzie posuwają się aż tak daleko. Jednak dobrze zdawać sobie sprawę z tego, że naukę tworzą ludzie, że kierują nimi często ludzkie namiętności, walka o pieniądze, o sławę, o pierwszeństwo. Smutne to, ale prawdziwe. Ja osobiście tego nie pochwalam, nawet to potępiam, jak mogłem tak z przejawami manipulacji w środowisku naukowym walczyłem. Na mini skalę i na krótki czas można dane środowisko przed takimi grami uchronić, jednak w końcu ta zaraza przenika. Można ją przytłumić, usunąć całkiem nie można.
Dokładniej automatem 110 zajmę się w następnych notkach. Teraz tylko, że automatowi temu i dowodowi jego uniwersalności poświęcony jest komiks „A Bunch of Rocks”
A także rap I JUST DO THEORY zawierający mi.in. Strofy
….
I aced math classes in school.
One-Ten is my favorite rule.
Intractability’s really cool.
I’ve been unplugging while you were debugging.
Your Windows crashed, your hard disk’s whirring,
But my platforms all are Turing.
…...
mp3
