Czarne dziury w LHC - czy wiemy co robimy?

Dyskutuje się ostatnio o tym czy eksperymenty w LHC w Genewie

mogą doprowadzić do powstania groźnej czarnej dziury która mogłaby pochłonąć eksperymentatorów, może i cały Wielki Zderzacz Hadronów, może i całą Genewę, a za nią wciągnąć Ziemię, Układ Słoneczny i Galaktykę:

Niedawny artykuł Laury Mgrdichian „Physicists Rule Out the Production of Dangerous Black Holes at the LHC” przekonuje nas, że fizycy wykluczają tego rodzaju niebezpieczeństwa. Artykuł kończy się zdaniem informującym nas, że fizyk Giddings stwierdził :

"Przytłaczająca większość społeczności naukowców zgadza się co do tego, że scenariusze gdzie w rezultacie powstaje stabilna czarna dziura są po prostu zwariowane.”

Hm... Od czasu do czasu przytłaczająca większość społeczności naukowców się myli. Wtedy mamy do czynienia z rewolucją w nauce – o ile ludzkość taki błąd przeżywa. 10 sierpnia R. Plaga przedstawił pracę "On the potential catastrophic risk from metastable quantum-black holes produced at particle colliders". Pisał tam:

The question of whether the collider production of subnuclear black holes might constitute a catastrophic risk is explored in a model of Casadio & Harms (2002) that treats them as quantum mechanical objects. A plausible scenario in which these black holes accrete ambient matter at the Eddington limit shortly after their production, thereby emitting Hawking radiation that would be harmful to Earth and/or CERN and its surroundings, is described.

Such black holes are shown to remain undetectable in astrophysical observations and thus evade a recent exclusion of risks from subnuclear black holes by Giddings & Mangano (2008). I further question that their risk analysis is complete for the reason that it excludes plausible parameter ranges from safety consideration without giving a sufficient reason. The reasons why Giddings & Mangano drew very different general conclusions are found to be of a methodological rather than scientific nature.

Krótko: przewidywania fizyków z Genewy oparte są na błędach metodologicznych, ich oszacowania ryzyka są niekompletne.

W odpowiedzi na tą krytykę Giddings i Magnano, 29 sierpnia przedstawili swoje uwagi w "Comments on claimed risk from metastable black holes". Zapewniają nas tam, że "it was argued that a hypothetical metastable black hole scenario could pose collider risk not excluded by our previous study. We comment on inconsistency of this proposed scenario." Krótko: czarny scenariusz jest niekonsystentny, możemy spać spokojnie.

Przypomina mi to czasy, kiedy przytłaczająca większość społeczności naukowców była zdania, że Ziemia jest płaska oraz, że scenariusz z Ziemią okrągłą jest jawnie niekonsystentny a to z tego powodu, że ludzie po przeciwnej stronie kuli po prostu pospadaliby.

Jedno można powiedzieć z cała pewnością: teorie na których opierają się fizycy wysokich energii nie są konsystentne. Nie są nawet parakonsystentne. Są niekonsystentne.

Nowa Arka Noego

Moja osobista prognoza dla LHC: Kiedy już eksperyment się w końcu uda, fizycy będą się przez lata spierać czy się "udał" czy się "nie udał" i dlaczego.