Kiedyś, parę lat temu, napisałem poniższy fragment. Dziś, kiedy go czytam ponownie, wciąż wydaje mi się aktualny, choć to i owo dziś bym tam dodał - może w przyszłych wpisach dodam ...
Oto ten fragment:
Patrząc na historię „naszej cywilizacji”, religia wydaje się istnieć o wiele dłużej niż „nauka”. A jednak widzimy, że religia zawiodła. Pomimo jej nauk, ludzie wciąż prowadzą ze sobą wojny. Istoty ludzkie nie stały się lepsze, a często są o wiele gorsze od zwierząt. To straszne, ponieważ kiedy naprawdę to ZOBACZYSZ, zrozumiesz, jak wielką porażką są religia czy „moce” różnych wersji Boga.
Nauka, która nadeszła później i eksplodowała w ubiegłym tysiącleciu, również zawiodła. Zaprowadziła ludzkość na skraj samozniszczenia. Rozwój nauk matematycznych, fizycznych i informatycznych przyniósł „stosowaną teorię gier”, gdzie wojny nazywane są „grami”, a „wygrać grę” oznacza zabić jak najwięcej ludzi przy jak najmniejszych kosztach. [...]
Być może nadszedł czas, aby spróbować czegoś nowego? Być może „zaślubiny nauki z mistycyzmem” mają szansę?
Dlaczego nie wziąć z nauki i religii tego co dobre, a odrzucić to co złe?
Co jest najlepsze w religii?
Religia uczy nas, aby zachować otwarty umysł i akceptować możliwości dalekie od bycia „racjonalnymi”. Religia uczy nas, aby zwracać uwagę na pojedyncze wydarzenia, cuda, zjawiska, które są ulotne i trudne do powtórzenia. W końcu, religia uczy nas spojrzenia do wewnątrz w takim stopniu, w jakim patrzymy na zewnątrz: poznaj siebie.
Mocne strony podejścia religii okazują się być słabymi stronami w nauce.
Nauka często bywa ograniczona i konserwatywna, skupiając się tylko na rzeczach materialnych i sztywno powtarzalnych. Nauka uczy nas, że to, co jest „tam”, nie ma związku z tym, co jest „tu” – najpierw musi zostać schwytane, zważone, zmierzone i zmanipulowane. Z tego powodu nowe paradygmaty są tak bolesne, kiedy nadchodzą – ale nadchodzą również w nauce, a rzadko w religii, która jest „utwierdzona”, dogmatyczna i zamknięta na dyskusję.
Co jest najlepsze w nauce? Nauka jest otwarta na krytkę i dyskusję. Nawet jeśli wiele sił na ziemi próbuje uczynić z nauki pewien rodzaj religii, ogólnie mówiąc, teorie naukowe muszą zostać opublikowane i publicznie przedyskutowane. Jesteśmy w stanie znaleźć błąd w obliczeniach Einsteina, ponieważ obliczenia te – i wiele innych – są publicznie dostępne. Każdy może nauczyć się matematyki, na dowolnym stopniu zaawansowania, czytając monografie, artykuły, uczęszczając na konferencje i dyskutując z innymi naukowcami.
Siła nauki okazuje się być słabością religii.
Religie zawsze są „tajemne” w takim lub innym stopniu – nawet jeśli ta tajemność jest tylko deklaracją, że nie można niczego zmieniać czy zadawać pytań, ponieważ ostateczna prawda na temat Boga jest „tajemnicą”, „sekretem”. Z tego powodu nauki religijne tak łatwo ulegają zniekształceniu i niezrozumieniu. Centralnej „władzy” łatwo jest osiągnąć „iglicę” religii i ogłosić wyznawcom prawidłową, jedynie słuszną interpretację.
W ostatnio opublikowanym liście Einstein pisał do filozofa Erica Gutkinda:
"The word god is for me nothing more than the expression and product of human weaknesses, the Bible a collection of honourable, but still primitive legends which are nevertheless pretty childish. No interpretation no matter how subtle can (for me) change this."
Einstein dostrzegał, moim zdaniem, tylko małą część tragicznej prawdy.
Komentarze