Dwója z zachowania .... energii

Należy mi się ta dwója, a może i pałka z zachowania. A wszystko zaczęło się od świadomości, od mojego świadomego nią zainteresowania. Na skutek tego niekrytego na zewnątrz zainteresowania dostałem się w „koła”. Te koła się kręcą od wielu lat i w rezultacie, po którymś kolejnym obrocie, dostałem wczoraj do oceny, jako fizyk, publikację p.t. „Proto-experiences and Subjective Experiences: Classical and Quantum Concepts”. Przysłał mi ją sam autor, grzecznie prosząc o komentarz. Autor, Ram Lakhan Pandey Vimal, przedstawia się jako Professor (Research) at Vision Research Institute (VRI) and Dristi Anusandhana Sansthana (DAS) oraz Professor (Research) Vision Research Institute, 428 Great Road, Suite 11, Acton, MA 01720, USA.

Praca została opublikowana w Journal of Integrative Neuroscience, Vol. 7, No 1 (2008). Dotyczy świadomości i jest próbą włączenia świadomości do schematu nauk ścisłych – rzecz coraz bardziej popularna w awangardzie dzisiejszej nauki rozumianej w szerokim sensie. Z zakończenia widać, że praca przeszła przez recenzje a z podziękowań widzimy, że przed publikacją autor korespondował z wieloma ekspertami tej wielkiej i tej małej wagi. Autor jest niewątpliwie oczytany. Praca ma 25 stron i 112 pozycji w bibliografii. W dodatku, jak można zobaczyć z fotografii w internecie, profesor Vimal ma miłą powierzchowność – uśmiecha się nawet na zdjęciu.

Zacząłem pracę studiować, przeczytałem całą, ale klina zabiła mi już druga strona i niczym tego klina wybić sobie nie mogę. A chodzi właśnie o zachowanie ..... energii.

Chodzi o słynny problem związku pomiędzy umysłem a mózgiem, po angielsku „mind-brain problem”, i o metafizykę świadomości. Jednym z uznanych speców w tej dziedzinie jest filozof umysłu David Chalmers (zresztą też o miłej powierzchowności). We Wstępie więc Vimal omawia klasyfikację wg. Chalmersa możliwych podejść filozoficznych do problemu związku świadomości ze światem fizycznym. Jest tych sklasyfikowanych podejść sześć, i wpadają, z grubsza mówiąc, w dwie kategorie: monizm i dualizm. Zainteresowała mnie szczególnie możliwość opatrzona numerkiem 4): „dualizm typu D”, lub „dualizm interakcyjny”. Dualiści ci proponują dwa światy, świat umysłu i świat materii, oraz dopuszczają oddziaływanie pomiędzy tymi światami w obie strony. Świadomość może wpływać na materię a materia na świadomość. Dualizm ten jest krytykowany w następujący sposób:

jak umysł może wpływać na zmiany zachowania układu fizycznego bez naruszania zasady zachowania energii?

No i tu jest mój klin. Jako nieuk, mający jednak szczerą chęć przestania być nieukiem, zajrzałem do Wikipedii pod hasło „zasada zachowania energii”

Czytam:

Zasada zachowania energii - w układzie izolowanym suma składników wszystkich rodzajów energii całości (suma energii wszystkich jego części) układu jest stała (nie zmienia się w czasie).

Hmm... Jeśli układ może oddziaływać ze świadomością, to z pewnością nie jest „izolowany”, nieprawdaż? Zatem ten argument, nawet gdyby był prawdziwy, się nie stosuje.

Czytam więc dalej:

Zasada zachowania energii w mechanice klasycznej i kwantowej jest konsekwencją symetrii translacji (przesunięć) w czasie.

Hmm... jeśli układ może oddziaływać ze świadomością, a ta nie jest stała w czasie, to i układ nie ma symetrii względem translacji w czasie. Zatem ten argument, nawet gdyby był prawdziwy, się nie stosuje.

Czytam więc dalej:

Ma ona jednak w fizyce szersze znaczenie. Przyjmuje się, że zasada zachowania energii jest spełniona również w układach nieprzejawiających takiej symetrii i nie dających się opisywać przy użyciu formalizmu hamiltonowskiego.

I tu mi szczęka opadła. „ Przyjmuje się”???? Czy jesteśmy w świecie nauki czy religii? Przyjmuje się, że Bóg jest wszystkowiedzący i wszechmocny. Też „przyjmuje się”, nieprawdaż?

I tak dostałem dwóję z zachowania ... energii. Nie tylko to. Pani wystawiła mnie na korytarz i musiałem przestać w kącie do końca lekcji! A jakiego wstydu się przy tym najadłem? Dyrektorka wezwała Matkę i powiedziała, że musi przenieść mnie do innej szkoły. No i mnie przenieśli.