Boże Narodzenie - analogie

Podobieństwa pomiędzy tradycją chrześcijańską a wcześniejszymi mitami pogańskimi są doprawdy zdumiewające. Tak na przykład Ozyrys-Dionysus czczony był jako Syn Boży, równy swemu Ojcu. Dionysus był znany jako synem Zeusa, straszliwy choć miły dla ludzi. Znany był również jako Bachus, Bóg, który przybrał ludzką, śmiertelną postać

W wielu pogańskich mitach człowiek-Bóg zrodzony jest z dziewicy. W Azji Mniejszej matką Attisa jest dziewica Cybele. W Syrii Adonis jest zrodzony z dziewicy Myth. W Aleksandii Ion zrodzony jest z dziewicy Kore. W Grecji, Dionysus zrodzony jest z dziewicy Semele, zapłodnionej błyskawicą Zeusa.

W tekstach wczesnego Chrześcijaństwa, tych które nie weszły w skład Kanonu, pisze się o tym, że ciąża Marii Dziewicy trwała zaledwie siedem miesięcy. Historyk pogaństwa, Diodorus, pisze, że ciąża Semele trwała siedem miesięcy.

W Egipcie było rzeczą normalną to, że Faraon był Synem Bożym, ucieleśnieniem Boga, zrodzonym ze śmiertelnej kobiety.

O Pitagorasie mówiło się, że jest synem Apolla, a jego matką była kobieta, Parthenis. „Parthenos” to to samo co „dziewica”. Juliusz Cezar był określany mianem Boga ucieleśnionego i wybawcy ludzkości. Jego następca, Augustus, był także określony mianem zbawcy ludzkości. Podobne miano przypisywano nawet tyranowi Nero.

Jezus urodził się w stajence. W Misteriach Dionysusa cudowne dziecko zostało poczęte w stajence. Wszak słowo stajenka jest tłumaczone z „katalemna”, co można również tłumaczyć jako „grota”. Dionysus również urodził się w grocie, po czym został obwieszczony „Królem Świata”.

Trzej mędrcy i trzej pastuszkowie przybyli by uhonorować narodziny Jezusa. Mędrcy nazywani też są „Magami”. Magowie byli wyznawcami Perskiego boga Mitry. Urodziny Mitry świętowane były 25-go grudnia. Pisze się, że przy narodzinach Mitry obecni byli trzej pastuszkowie.

Jezus urodził się w Betlejem. Betlejem oznacza „Dom Chleba”. Św. Jeremiasz pisze, że Betlejem było ocieniane laskiem poświęconym Misterium Adonisa, uważanego także jako boga ziarna i przedstawianego jako chleb.

W historii Jezusa prowadzi Mędrców gwiazda. W Misteriach Adonisa, w starożytnej Antiochii, pisze się, że „Gwiazda Zbawienia zajaśniała na Wschodzie”. Chodziło o Jutrzenkę, Wenus. Wenus, to jedna z nazw bogini, która w mitach była związana z Ozyrysem-Dionysusem. W Egipcie znana była jako Iris. Ta była związana z Syriuszem w gwiazdozbiorze Oriona, reprezentującego Ozyrysa.

Św. Epifaniusz mówi nam, że w Aleksandrii narodziny Ozyrysa-Dionyzusa świętowane były 6-go stycznia. W ten dzień też święcił, podobnie jak wielu wczesnych Chrześcijan, narodziny Jezusa. Kościół w Armenii uznaje do dziś ten dzień jako dzień narodzin Jezusa. Wcześni Chrześcijanie debatowali nad tym, która datę wybrać. Czy dlatego, że nie pamiętali? Czy też dlatego, że nie mogli się zdecydować, czy zsynchronizować dzień narodzin z narodzinami Mitry czy też z narodzinami Aiona. Daty te nie są zresztą przypadkowe. Obydwie były datami przesilenia przesilenia zimowego, najkrótszego dnia w roku, którego to data zmieniała się w wyniku precesji i dziś przypada na 22-go grudnia.

Analogii można wymienić dużo więcej.

Uwaga: Nazwy własne wziąłem ze źródeł angielsko-języcznych. Pisownia polska może nieco od nich odbiegać.

 

Źródła:

Timothy Freke i Peter Gand, „The Jesus Mysteries”

James M. Robinson, „The Nag Hammadi Library”

A oto jak świętowano Wigilię Bożego Narodzenia w mojej rodzinie:

 

 Mój gwiazdkowy upominek - miniaturka "Myśliciela" Rodina