Był sobie taki filozof nazwiskiem Wittgenstein. No, dziwny był. Lubił absurd. Innym żartownisiem by Sławoj Zizek, filozof ze Słowenii. Tak sobie żartował, a podaję w angielskim by nie podpaść:
Two Jewish friends pass a Catholic church on which
a large poster addresses non-Catholics: “Come to us, accept
Catholicism, and you instantly get $30,000 in cash!” While
walking away, the two friends become engaged in a debate
about whether the offer is meant seriously. A week later,
the two friends meet again in front of the same church, and
one of them confides to the other: “I still wonder if that
offer is serious.” The other replies condescendingly: “Ah
you Jews, all you think about is money!”
Co to ma wspólnego z resztą mojej notki? Nic, i w tym jest cała dialektyka kwantowej logiki.Nadepnąłem niechcący na notkę i zjawił się Zizek.
Transformacje symplektyczne są wspólne dla mechaniki klasycznej i kwantowej. W mechanice klasycznej działają na przestrzeń fazową zachowując nawiasy Poissona. W mechanice kwantowej działają na stany kwantowe zachowując kanoniczne relacje komutacji pomiędzy operatorami położenia i pędu.
Każdą transformację symplektyczną, jak wiemy z poprzednich notek, można rozłożyć na ortogonalny „obrót” - fazę, i na dodatnio określony moduł. Obrót to euklidesowy obrót w płaszczyźnie (q,p). Dla oscylatora harmonicznego, przy odpowiednim wyborze jednostek, energia to p2+q2. Tak jak euklidesowa długość na płaszczyźnie. Jest jasne, że obroty tę długość zachowują. Jaki jest sens fizyczny takich obrotów? To inna sprawa. Być może głębszy niż nam się wydaje.
Zostaje „moduł”. To takie nadepnięcie na okrąg, z okręgu robi się elipsa, pole powierzchni jest przy tym zachowane. Dla więcej niż jednego stopnia swobody sprawy się nieco komplikują, ale nie za bardzo. W dzisiejszej notce zajmę się parametryzacją tych nadepnięć. Przyda się to później.
W poprzedniej notce,
Symplektyczny lemat, udowodniliśmy „Lemat”. Dziś ten lemat wykorzystamy, inaczej byłby niebezpieczny, bo wisiałby w powietrzu. W dowodzie poniżej lemat ten jest nazywany „Lemma 4”. Aby być w zgodzie z poprzednimi notkami, gdzie ograniczałem się do macierzy rzeczywistych, słówko "Hermitian" można odpuścić i/lub zastąpić przez "symmetric".
The Reality of the Virtual
From Wikipedia, the free encyclopedia
| The Reality of the Virtual |
 |
| Directed by |
Ben Wright |
| Starring |
Slavoj Žižek |
| Running time |
74 minutes |
| Language |
English |
The Reality of the Virtual is a 2004 documentary film lecture by Slovenian philosopher Slavoj Žižek. Recorded in a single day by Ben Wright, the film consists of 7 long takes of Žižek seated in front of a bookshelf. The discourse concerns the concept of "real effects produced, generated, by something which does not yet fully exist, which is not yet fully actual", with numerous examples from psychoanalysis, politics, sociology, physics and popular culture.
https://www.youtube.com/watch?v=GahnBiQJay8
