Powoli dochodzę do siebie. Półpasiec - dolegliwość niby pospolita i niegroźna, niemniej dokuczliwa i wymagał urzędowych dwóch tygodni bym mógł w pełni wrócić do sił, by móc dzielić koncentarcję umysłu, W międzyczasie nie próżnowałem, ale byłem w stanie skoncentrować się na jednej tylko rzeczy. Tą rzeczą było akurat programowanie. Tak jakoś wypadło. Więc wyłożyłem w międzyczasie parę animacji na Youtube, ale to wszystko na co mnie było stać.
Dziś mogę wreszcie znowu zacząć dzielić moją uwagę.
A co robię? Aktualnie opanowuję programowanie na GPU, przy użyciu CUDÓW. Moje dotychczasowe animacje odbywały się na CPU, co prawda wielowątkowo (to wreszcie opanowałem), ale jednak zrobienie jednej animacji zajmuje do kilkunastu godzin (nie licząc czasu na przygotowanie, odpluskwianie itd). W ten sposób nigdy nie zrobię tego co chciałbym. A pomysłów mam sporo. Wymagają jednak skrócenia czasu ok. 100 razy. Poprzez CUDA powinno mi się to udać zrobić. Wtedy pojawi się "nowy wymiar".
Ktoś mógłby pomyśleć, że programowanie to zabawa, to nie "nauka". A jednak dopiero po zrobieniu tych animacji zaczynam rozumieć moje fraktale, zaczynam widzieć co się tam kryje. A kryją się możliwości zastosowań w fizyce. Zresztą estetyka jest co najmniej tak samo ważna jak i sama nauka. Bowiem często tak bywa, że nowe pomysły naukowe przychodzą na skutek inspiracji estetycznych. Wielu uczonych szukało "porządku w Przyrodzie". Takiego czy innego. A "porządek" to przecież właśnie estetyka i właśnie sztuka!
