Marsylia, 30-4-1989
Widok na morze. Zachód słońca. Ptaki szybujące. Góry. Marsylia. Co robię tutaj? Powrót po osiemnastu latach. I praca tutaj. Poszukiwanie. Poszukiwanie czego! Czy marnuję czas, który mi dano? Co robię źle? W czym błądzę?
Obym tylko wiedział.... Spróbujmy od początku. Spróbujmy spokojnie. Skierujmy myśli na jeden tor. Zestrzelmy w jedno ognisko duchy.
Rok 1989 Marsylia. Ziemia. Układ Słoneczny, Galaktyka, co dalej? Czy jest coś, poza tym co widzimy? Czy jest coś, czego nie widzimy? Gdzie odpowiedzi mam szukać? W sobie. Nie ma bowiem innej recepty niż mądrość własna i niż słuchanie siebie. Jedynie to ma sens. Jedynie to się liczy. Inne rzeczy może zrobić „każdy”. Inne może zrobić maszyna. Inne są NIEPOTRZEBNE. Inne są przestępstwem, są marnotrawstwem drogocenności. Są trwonieniem. Są nieporozumieniem. Jedyne co mi dano to moje myśli, marzenia, umiejętności, moje poczucie estetyki, mój pociąg do jasnego i niechęć do innego. Co innego mi pozostaje jak pielęgnowanie tego co twórcze i walka z tym co małe.
Kto idzie za tym co w nim jest duże – staje się duży. Kto idzie za tym co w nim jest małe – staje się mały.
Po co się po świecie uganiam?Czemu nie robię tego, co robić winienem! A co to takiego? Wróćmy do tego, co mnie goni. Muszę uwierzyć w siebie. Muszę iść za tym co mną rzuca. Co to jest? W co wierzę? Czego szukam? Niewątpliwie zagadki istnienia. Niewątpliwie drogi do tego, który to wszystko stworzył. Niewątpliwie. Lecz czym się wyróżnia moja własna droga? Jak jest zrobione to, co jest? Kółka zębate i trybiki? Czy też działanie na odległość? Jest jedno prawo:
Jak na górze tako i na dole.
To prawo skali. A zatem, idąc w głąb rzeczy nie stają się inne i obce nam. Podobnie idąc w górę. Mechanika kwantowa. Jest nam obca. Prawa ruchu atomów są dziwne i niezrozumiałe. Czy walczyć z tym, czy przyjąć to i rozwijać? Czy kiedyś ludzkość trafiła na podobny zgryz? Ciepło. Myślano o ciepliku, o flogistonie. Myślano o tym, że świat zbudowany jest z kół zębatych. To technologia wyznacza horyzont poznawczy.
Wróćmy jednak do mechaniki kwantowej. Coś jest nie tak. Czegoś brakuje. Jest więc problem Czasu. Dlaczego biegnie/ Problem retardowanych rozwiązań. Jest fakt, że elektrodynamika nie wyjaśnia rzeczywistości. Pozostaje problem retardowania. Jak to, co robię ma się do tego? Jeżeli ma się nijak, to diabła jest warte.
Marsylia, 14-3-1990
Panie Boże, wspomóż. Panie Boże. Jestem li tylko kanałem. Nie wiem po co, nie wiem na jak długo mnie tu przysłałeś. Co mi zostaje innego niż służyć Tobie, o Panie. Jeśli tak, to chcę to robić dobrze. Spraw, o Panie, by dzień ten zakończył się sukcesem. Chcę coś zrozumieć.
Marsylia, 1-5-1990
Był długi czas niebytu. Czemu miał służyć? Oscylacja z nieba do piekła. Niebyt. Chcę wrócić do świadomości bycia. Ponowić usiłowanie. Ciekawe, że kiedy myśli płyną zgłębi, kiedy płyną automatycznie – płyną po polsku. Zatem gdzieś w głębi tkwi jądro polskie.
Piszę teraz. Nie ja wszakże piszę. Pisze, automatycznie, jakaś część (mnie ?). Ja tylko obserwuję jak się to odbywa i staram się nie przeszkadzać. Ingeruje od czasu do czasu i to w takich momentach by nie przerwać rytmu.
Jakaś część we mnie zatem myśli. Jakaś część czegoś chce. Jakaś część jest niezadowolona. Czuwa. Czeka .... Jakaś część gotowa jest oddać całą siebie dla twórczości, dla dobra, dla życia pożytecznego. Inne małe cząstki są małe i chcą rozdrapać dla siebie co się da. Gdy im się nie udaje tego co chcą zaczynają knuć intrygi. Tak jest.
Zatem usiłowanie samoobserwacji, usiłowanie samokontroli jest widziane wyraźnie z zewnątrz. Chcę powrócić do tego stanu. Chcę powrócić do stanu gdy wytyczam cele i gdy do nich dążę. Gdy dla ich osiągnięcia pracuję. Gdy ja wybieram. Chcę wyruszyć znowu w nieznane i tajemnicze. Chcę zgłębiać niezgłębione. Chcę zrobić to, co się da zrobić. W największej i najtrudniejszej sprawie liczy się upór, wytrwałość, wola, nieugiętość i elastyczność.
?CELE
Czego chcę? Dokąd chcę dojść/
Powrót do początku. Czego chciałem? Chcę poznać niezgłębione. Przypominam .....
antygrawitacja, podróże szybsze niż światło, dojść do odległych galaktyk, jak na górze tak na dole, zejść w miniaturę. Telepatia, telekineza. Przejść przez rzekę. Zrozumieć cel istnienia życia. Dotrzeć do prawdy. Dotrzeć do Stwórcy. Obudzić się ze snu. Zobaczyć co jest nieprawdą. Eliminować zło. Pomóc ludzkości. Dobro intelektu ....
Czy jestem bliżej tych celów? Pytanie – nie znam odpowiedzi.
A dzisiaj, czy cele są inne? Przesunięcie z makro i mikro do wnętrza siebie. Klucz jest w nas samych. No tak, ale jestem fizykiem. Zatem, co mogę zrobić, to zgłębić mechanizmy interakcji tego co wewnątrz z tym co na zewnątrz.
A oto moje niektóre publikacje z lat 1989-1990
Algebras, Symmetries, Spaces, A. Jadczyk, in Clausthal 1989, Proceedings, Quantum groups, 426-434. (see HIGH ENERGY PHYSICS INDEX 29 (1991) No. 12256).
Bioelektronika w Oczach Fizyka Teoretyka, A. Jadczyk, (in Polish) -- Materialy Sympozjum, KUL, Lublin (1990), p. 45-57.
Conformal Theories, Curved Phase Spaces, Relativistic Wavelets and the Geometry of Complex Domains, R. Coquereaux, A. Jadczyk, Rev.Math.Phys. 2, (1990), p. 1-44.
Quantum Statistical Holonomy, L. Dabrowski, A. Jadczyk, J. Phys. A 22 (1989), p. 3167-3170.
Prace rozpoczętą w „
Conformal Theories, Curved Phase Spaces, Relativistic Wavelets and the Geometry of Complex Domains” obecnie kontynuuję. W piątek, w Marsylii, nawiązałem nową współpracę w tej dziedzinie z Christianem Duval. To on wraz ze swoją żoną jest na pierwszym planie na fotce, na końcu komentarzy pod notką
Z dziennika 1987
