Waga mojego mózgu to jedynie 2% wagi mego ciała. A jednak mój mózg zużywa 20% codziennej dozy kalorii. Potrzebuje glukozy, ale w odpowiedniej postaci i we właściwych dozach. Tak czytam w internecie:
Wierzyć temu czy nie wierzyć? Ponieważ wziąłem sobie do serca pierwszą zasadę dobrego dziennikarstwa: Zawsze sprawdzaj źródła, więc sprawdzam. Ale przy okazji sprawdzania natrafiam na ciekawe rzeczy. Wiążą się one z interesującym mnie problemem – problemem wolnej woli. Trafiam najpierw na publikację grupy badaczy z Katolickiego Uniwersytetu w Leuven:
Tytuł: Wolna wola, pokusy i samo-kontrola: Musimy wierzyć w to, że mamy wolną wolę, nie mamy tu wyboru (Isaac B. Singer)
Dowiaduję się, że choć filozofowie od tysięcy lat łamią sobie głowę nad tym, czy wolna wola, ontologicznie, istnieje czy nie, to niewątpliwie istnieje nasze doświadczenie wolej woli i ono same warte jest tego by się nim zająć. Są różne teorie, różne hipotezy, mnóstwo eksperymentów prowadzonych przez wydziały psychologii i badań konsumentów. Jedne doświadczenia wydają się potwierdzać jedne teorie, inne doświadczenia tym teoriom przeczyć. Każdy może sobie wybrać to, co mu odpowiada. W sumie ciekawa dżungla. Interesuje mnie jednak szczególnie ta glukoza, bo przecież wiem, z doświadczenia, że mój własny mózg bez ciasteczek działa jakby opornie. Wiem też, że nadmiar słodyczy powoduje u mnie senność. Co nauka ma w tej sprawie do powiedzenia?
W ten sposób trafiam na dość grubą pracę:
Gailliot, M. T., & Baumeister, R. F. (2007). The physiology of willpower: Linking blood glucose to self-control, Personality and Social Psychology Review, 11, 303-327
oraz na cieniutką:
Gailliot, M. T., Peruche, B. M., Plant., E. A., & Baumeister, R. F. (2009). Stereotypes and prejudice in the blood: Sucrose drinks reduce prejudice and stereotyping. Journal of Experimental Social Psychology, 45, 288-290
Zaczyna być ciekawie. Niedomiar cukru pogłębia myślenie stereotypami. Użycie wolnej woli, trudne decyzje, ogałacają nasze ego z zasobów. Wysiłek woli powoduje wyjałowienie, dlatego tak trudno nam przez dłuższy czas się wysilać, być stanowczymi, wybierać to co dla nas dobre na dłuższą metę miast krótkowzrocznych wyborów dających doraźne przyjemne wrażenie.
Doświadczenie z pracy Gailliota, Peruche, Planta i Baumeistera było proste, brało w nim udział 56 studentów. Grupa kontrolna, efekt placebo, inne ostrożności – wszystko jak trzeba. Wynik był taki, że po słodkiej lemoniadzie studenci myśleli mniej stereotypowo (chodziło w tm przypadku o stosunek do homoseksualizmu) niż studenci bez lemoniady.
Uwaga: paru studentów odrzucono z eksperymentu, bo odmówili wypicia lemoniady. Zbyt silna wola?
Streszczenie w oryginale:
Prejudice and stereotyping cause social problems and intergroup tension. The current work examined whether bolstering self-control by giving participants glucose would reduce stereotype use for an impression formation task. Previous work has demonstrated that self-control depends on biologically expensive brain processes that consume energy derived from glucose in the bloodstream. In the current study, glucose was manipulated via lemonade sweetened with either sugar or Splenda. Compared to the control group, the participants in the glucose condition used fewer stereotypes when writing an essay about a day in the life of a gay man. In addition, high-prejudice participants in the glucose condition used fewer derogatory statements in their essays than high-prejudice participants in the control condition. The findings are discussed in terms of the importance of self-control resources in the effective regulation of prejudice and stereotyping.
Przy okazji: Splenda jest, jak wiem, raczej szkodliwa. Lepszy (choć droższy) jest Xylitol. Z podsumowania pracy „The physiology of willpower: Linking blood glucose to self-control”:
„Glukoza nie jest jedynym aspektem samo-kontroli. Inaczej propagowalibyśmy absurdalną sugestie, że konsumowanie jeszcze większych ilości słodkich łakoci prowadzi do godnej pochwały samokontroli (i do szczupłości). Niemniej fluktuacje zdolności do samo-kontroli u osobników wydają się zależeć od uszczuplenia i odnowienia pewnych zasobów. Glukoza wydaje się być jednym z takich zasobów.”
